Naamloos

Connemara

Maumturk Mountains - Connemara, Ireland

The beauty of the world hath made me sad,
This beauty that will pass...
Some quiet hill where mountainy man hath sown
And soon would reap; near to the gate of Heaven;
Or children with bare feet upon the sands
Of some ebbed sea, or playing in the streets
Of little towns in Connacht...

(Patrick Pearse, 1916)

Land van stilte en turf...
Connemara bestaat uit een wildernis van bruine en goudkleurige moeraslanden, de
bergachtige hooglanden van de Maumturk Mountains en de Twelve Bens en overal
is er het water: Rivieren en beken, kleine meren in granieten uitsparingen in de bergen,
regenwater dat is blijven liggen in de zwarte rechthoeken die zijn ontstaan door het
winnen van turf, en natuurlijk ook aan de verweerde kust waar talloze eilanden liggen.
De schone lucht waait over het verlaten landschap van onaangetast moerasland, zilver-
kleurige rotspartijen van graniet, steile bergen en ontelbare meertjes. Hier kom je
niemand tegen, en er is niets dat de stilte verstoort, behalve de altijd aanwezige wind
die het gezang van de vogels en de geur van aarde uit de moerassen meevoert.

Inagh Valley - Connemara, Ireland

Het veenland, oftewel de turf, bedekte oorspronkelijk één-zevende van Ierland, en
hoewel dit de vorige eeuw goeddeels verwoest werd, is Ierland toch één van de weinige
landen waar nog uitgestrekte veenlanden in hun oorspronkelijke staat voorkomen. Het
Ierse veen begon zich zo'n 8000 jaar geleden, na de laatste ijstijd te ontwikkelen. Toen
het klimaat warmer werd, begonnen er planten te groeien op ondiepe meren en poelen,
en op bergflanken met een slechte waterafvoer. Toen deze planten afstierven, was er
onvoldoende zuurstof in deze vochtige gebieden om ze geheel weg te laten rotten, zodat
de lagen met samengeperste wortels, stengels, bladeren, bloemen, vruchten en zaden zich
opstapelden. Zo ontstonden hier, in het nattere westelijke gedeelte van Ierland, verspreid
over een uitgestrekt, slecht afgewaterd gebied, een wel 60 centimeter dikke deken van
wat we nu dan turf noemen.

Al meer dan 1000 jaar wordt in Ierland turf gebruikt als brandstof. Ieder huishouden
had zijn eigen strook veengrond, en bij de eerste tekenen van droger weer, gewoonlijk
in april of mei, trok men daar naartoe om turf te steken. Met een schop werd de boven-
ste laag, of scraw, 'gestoken'. Vervolgens werd er door de turfstekers met een 'sléan',
met lange steel diep in het veen gestoken en werden de zoden met een ferme zwaai naar
de kant gebracht, waar de overige familieleden ze te drogen legden. Na een paar dagen
kwam de familie terug om de zoden op te stapelen om ze uiteindelijk mee naar huis te
nemen, in manden op hun rug of op ezels gepakt. Een voorraad voldoende voor het
hele jaar.

Piles of peat, Inagh Valley - Connemara, Ireland

Connemara's kust...
Neergelegd rondom de Twelve Pins, ofwel Benna Beola, en vooruit stekend in de
Atlantische Oceaan, is daar het woeste en rotsachtige moeraslandschap met zijn ruige
kustlijn, gekleurd door de herfsttinten van het zeewier, en de pijnbomen op de kleine
eilanden die zich weerspiegelen in het water. Dit is het echte Connemara, arm land,
waar de bevolking zich met moeite in leven heeft kunnen houden, en een schraal bestaan
heeft kunnen opbouwen van visvangst, turfsteken, en het bewerken van de stenige aarde...

Clifden Bay - Connemara, Ireland

Kerry