BOURNEMOUTH PIER & BEACHES



 

Gedicht voorgelezen
in RealAudio door
HENK MOUWE
 
 
Zaterdagmiddag, Bournemouth Pier & Beaches
Stad, geleund aan zee.
Toch is het er rustig op het strand.
Voorzichtig flaneren in de kou.
Het is een late winter, het voorjaar nog ver van hier.
Tussenseizoen.
 
Koffiedrinken op de pier, maar de jas blijft aan.
Rommelig plekje aan het raam, de koffie is lauw.
Veilig achter glas tuur ik naar The Needles in de verte.
Het klaart sterk op boven zee, Alum Bay in zonnestralen.
Alle kontrast wordt zichtbaar, ik wil het licht tegemoet.
Of is het de onrust, die mij naar buiten drijft?

Vooruit, kop in de wind!
Loop naar het leven gebogen.
Achter mij ligt de pier, donker, door golven omspoeld.
Hier verliest het land zich aan de zee.
Ik volg de waterlijn, levenslijn.
Angst komt als twee koude handen...

Veelkleurige strandhuisjes, ik zoek naar nummer 47,
ergens in de eindeloze rij.
Blauwe luiken, ...kunnen wel een verfje gebruiken.
En ik keer terug naar de open ruimte.
De branding wist mijn voetstappen uit.
Ben ik hier ooit geweest?

Schuimende cirkels kruipen over onmetelijk zand,
met onvoorspelbare regelmaat.
Zijn dit de cirkels waarin ik gevangen zit?
Twee natte voeten, de scheidslijn is slechts een schelpenstreep,
waarop vast in vloeibaar overgaat,
waarover houvast transformeert naar oneindigheid.
 

(Cees Sleven, maart '99)